Een mooie start van de dag voor Jingjing

Toen we vanmorgen de mail checkten, toen zagen we een mooi bericht van Shu Ao Bei. Het vriendje van Jingjing dat inmiddels al in Nederland woont. Hier zaten een aantal foto’s bij en we lieten ze zien en Jingjing wist het gelijk. Dit was Shu Ao Bei. Erg leuk, we gaan zeker contact opnemen zodra we meer aan elkaar gewend zijn in Nederland.
Vanmorgen rustig aan gedaan en in een aantal warenhuizen gekeken of we zwembandjes konden vinden voor Jingjing, maar deze hadden ze nergens. Nou dan op de terugweg maar even langs de Carrefour om een stokbroodje voor tussen de middag te kopen en toen weer terug naar het hotel. Na het broodje eten wist Jingjing niet hoe snel hij zijn zwembroek aan moest trekken. We hebben ruim anderhalf uur met hem gezwommen, maar het water was niet heel warm dus wij dachten we gaan eruit, maar meneer wilde dit niet en schreeuwde alles bij elkaar, zodat papa hem en zichzelf niet kon aankleden, omdat hij Jingjing vast moest houden. Dus maar gauw terug naar de kamer en onderweg bedaarde meneer alweer iets.
De rest van de middag rustig aan gedaan, maar de rest van de middag op een hotelkamer met een kind is niet echt wat. Joris kwam bij ons vragen wat wij gingen doen met het eten en of we voor die tijd nog even naar het plein zouden gaan zodat de kinderen nog even konden spelen. Nou dat was een goed idee. Jingjing en Fu Wei hebben heerlijk gespeeld. Ondertussen hadden we ook weer genoeg bekijks. Zelf gewoon voor ons gaan staan en met elkaar bespreken wat ze zien en kijken waar de handicap zit. Nou we merkten zelfs aan Jingjing dat hij het niet leuk meer vond. Die man begon tegen hem te praten en omdat hij heel goed chinees spreekt voor zijn leeftijd verstaat hij het natuurlijk goed. Als hij het naar zijn zin heeft, dan heeft hij hele verhalen terug, maar dit keer keek hij niet blij, dus zijn wij ook gegaan. Dit is niet altijd leuk om een bezienswaardigheid te zijn.
Samen met Karien, Joris en Fu Wei heerlijk uit eten geweest. We werden naar een aparte kamer gebracht, omdat we een tafel wilden voor 6 personen. Zoals hier gewoon is kies je verschillende gerechten die voor iedereen zijn en we hadden er ook een vis bij. Nou die werd ons nog even getoond toen hij nog in leven was.
Ik denk dat het de eigenaresse was, die was naar ons idee iets te gek met de kinderen. Ze mochten overal mee naartoe om iets uit te zoeken qua drinken bijv, maar ze nam Jingjing ook aan de hand mee en papa moest van hem ook maar mee. (maar wij verstaan geen chinees), dus we liepen allemaal mee want we dachten dat ze ons weer iets liet zien, maar wat bleek, ze wilde een rondje met hem lopen, nou dat vonden we geen goed idee. Later bij het eten ging ze Fu Wei even voeren en drinken geven. Het zal hier wel een gewoonte zijn, maar echt fijn was het niet.
Het eten verder was voortreffelijk en als je dan met 6 personen voor 26 euro een zeer uitgebreide maaltijd hebt, dan is dat natuurlijk niks.
Op de kamer aangekomen mocht meneer natuurlijk weer in bad en hebben we daarna nog met Coco Rens, opa en oma geskypt, wat natuurlijk erg leuk is. Jingjing begint al goed de Nederlandse woorden steeds na te zeggen en het valt ons zelf mee hoe hij de letter R uitspreekt, want dit is voor Chinezen erg moeilijk.
Nu lekker slapen, want morgen staat de Chinese muur op het programma.