De Chinese Muur

Vandaag gingen we onze 3e uitstapje in Beijing maken en deze mag natuurlijk niet ontbreken als je in China bent: De Chinese Muur. Vanochtend werden we samen met het adoptiegezin om 9:30 bij ons hotel door een bus incl. reisleider opgepikt. Na een reis van ongeveer 1: 15 kwamen we bij The Great Wall aan.

De Chinese Muur of Grote Muur is een uit aarde en stenen opgetrokken verdedigingslinie in het noorden van China. De ruim 6.000 kilometer lange muur, die in het Chinees lange muur van 10.000 li heet, moest het Chinees Keizerrijk beschermen tegen vijandelijke nomadische ruitervolkeren. Het complex strekt zich uit van Shanhaiguan, een stadswijk van Qinhuangdao aan de Golf van Bohai, tot de Jiayupas, nabij de stad Jiayuguan in de provincie Gansu. De gehele verdedigingslinie, inclusief verdedigingsgroeven van 359 kilometer en 2.232 kilometer aan natuurlijke grenzen (rivieren, heuvels en bergen), heeft een lengte van 8.850 kilometer. De huidige Grote Muur is grotendeels tot stand gekomen ten tijde van de Ming-dynastie (1368-1644), maar verdedigingsmuren hebben een lange historie in China. Al in de Periode van Lente en Herfst (722 v.Chr. - 481 v.Chr.) werden deze gebouwd door de talrijke staten uit die tijd. De eerste keizer van de Qin-dynastie, Qin Shi Huangdi, die China na een periode van oorlogen in 221 v.Chr. onder zijn heerschappij verenigde, versterkte bestaande muren en voegde deze samen tot een uitgestrekte verdedigingsbarrière aan de noordgrens van zijn rijk.

Het stuk van de Chinese Muur dat wij bezocht hebben, lag bij Mutianyu. Dit stuk muur is gebouwd onder leiding van generaal Xu Da gedurende de Ming Dynasty, rond het begin van de 14e eeuw. Het bijzondere aan dit stuk meer zijn de vele wachttorens en trappen die tegen de steile bergen aan gebouwd zijn. Om dit stuk muur te bereiken ga je met een kabelbaan omhoog. De rit naar boven was erg mooi en je kon zien dat Jingjing het geweldig vond. Eenmaal boven aangekomen besef je pas wat een enorm bouwwerk deze muur is. We hadden erg veel geluk, het was namelijk erg helder. Enige nadeel hierbij was de enorme hoge temperatuur van meer dan 35 graden. We hebben een stuk van de muur gelopen en wat is dat mooi zeg, heel erg indrukwekkend. En wat een werk moeten ze verzet hebben meer dan 600 jaar geleden en dat zonder moderne hulpmiddelen. Jingjing genoot zichtbaar van dit uitstapje en was geen moment vervelend.

Na de wandeling zijn we weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en hebben daar in een restaurant onze lunch genuttigd. Daarna zijn we nog even langs de souvenir stalletjes gelopen, wat een hoop prul werd daar verkocht, waarschijnlijk ook nog eens veel te duur.

Om 13:30 zijn we weer teruggereden naar het hotel. Iedereen was moe van het wandelen en de hitte en dommelde een beetje weg in de bus. De rit naar het hotel was een rit door het buitengebied van Beijing en tot onze verrassing was die erg mooi. Erg groen met veel boomgaarden, met onder andere kersen. Ook was er geen hoogbouw meer. We kregen het gevoel dat we even rustig in ons hoofd werden. Geen druk toeterend verkeer meer, chaos, smog en wolkenkrabbers meer. Het gevoel van heimwee naar huis, begint op zo’n moment wel te komen. Wij als plattelanders zijn dat ook niet gewend zo’n drukke stad.

Eenmaal op onze hotelkamer hebben we nog even gerelaxt en zijn vervolgens een stukje door de stad gaan lopen en hebben even een pasta, althans Irma en Arno gegeten en Jingjing moest schaaldieren met mais. Bijzonder zo’n jochie met zulke eetgewoontes. Daarna zijn we naar Haagen Dazs geweest om een ijsje te eten. Erg lekker, alhoewel Jingjing niet alle ijs even lekker vond. Het was helemaal gedaan met de pret toen Arno zijn ijsje op de grond liet vallen. Het bizarre is dat 3 ijsjes 3x zo duur waren als ons complete diner. Na een korte wandeling kwamen we weer bij ons hotel aan. Toen we Jingjing vertelden dat hij weer in bad mocht, wist hij niet hoe snel hij zich moest uitkleden. Wat had hij zich goed gedragen vandaag. Hij was nauwelijks boos of verdrietig geweest, wat een ’n held. Maar toen kwam het moment dat hij naar bed moest. Papa vond dat je wel genoeg op het bed gesprongen had en met kussens gegooid had. Jingjing werd heel boos en begon daarna enorm hard te huilen. We zouden je dan graag duidelijk willen maken dat we je echt niet gaan verlaten, maar dat is heel moeilijk duidelijk te maken. Voordat hij in slaap gevallen was, was het wel 3 kwartier later en dan ook nog in het grote bed. Je verdriet was toen al weer weg en papa en mama kregen een kus en een mooie glimlach. Het komt allemaal goed, maar het heeft tijd nodig.