The Big Panda

Vast ritueel is om ’s-morgens nadat we een beetje wakker geworden zijn even de mail te checken en het laatste nieuws te lezen. En in onze mail vonden we voor ons, maar zeker voor Jingjing een erg aangename verrassing. Eén van zijn vriendjes, Shu Ao Bei, van het tehuis had gereageerd op ons adoptiereisverhaal. Shu Ao Bei (nu Boas) woont momenteel in Hardenberg en wil graag contact. Hoe mooi is dat, alles lijkt zo ver weg, maar blijkt uiteindelijk toch heel dichtbij. Wat zijn we blij voor de jongens dat ze elkaar binnenkort zullen gaan zien, kunnen ze de laatste roddels uitwisselen ;-)

Vandaag stond het bezoek aan de dierentuin Beijing Zoo op het programma. De Beijing Zoo ligt in het Xicheng District, zo’n half uur rijden van ons hotel. Vanmorgen werden we om 9:30 opgepikt door een busje om hier met Karien, Joris en Fu Wei heen te gaan.

Bij aankomst bleek al dat het er enorm warme, maar ook drukke dag zou worden. Het was niet zo bewolkt als de laatste dagen en de zon was fel. Natuurlijk wilde Jingjing alleen maar gedragen worden en dat met dat hete warm is geen pretje kan ik je vertellen. Wat ons gelijk opviel was dat de Chinezen hele andere ideeën hebben over een dierentuin dan wij. Veel dieren zaten in hokken met glas ervoor dat zo smerig was dat je nauwelijks kun zien wat voor dier erin zat. Jingjing vond het eerst niet echt geweldig, ik wilde hem na een stukje lopen op de grond zetten en dat vond meneer niet zo’n goed idee en beet me enorm hard in de bovenarm. Dit zal nog wel een aandenken voor de komende weken opleveren. Maar goed dit zijn wel dingen die bij het hele hechtingsproces horen, hopelijk wordt het gauw minder. Jingjing vond de stokstaartjes en olifanten wel erg leuk. Het hoogtepunt voor de Beijing Zoo is het Panda House waar 3 grote panda’s wonen. Echt een enorm drukke attractie in de dierentuin waarvoor je nog een toeslag voor moest betalen. Leuk om de panda’s in het echt te zien, maar het was wel een beetje een poppenkast. Jingjing’s hoogtepunt in de dierentuin waren niet de dieren, maar de speedboot. Voor een klein bedrag zijn Jingjing en ik met een grote speedboot door een soort kanaal geracet, hij vond het echt geweldig die snelheid. Daarna nog even lekker wat gegeten (noodles en garnalen natuurlijk) en daarna hadden we het wel een beetje gehad. Nog even rondgelopen en daarna hup de bus (en airco) weer in om naar het hotel te gaan.

Om 15:00 arriveerden we weer in het hotel en toen we net boven waren, bleek dat Arno zijn mobiel kwijt was. Snel even William gebeld en die had de chauffeur van de bus gebeld met de vraag of hij daar nog lag. En gelukkig lag de mobiel nog daar. De rest van de middag gerelaxt en een beetje gespeeld. Daarna nog even naar de Royal Lounge ( ja als je een Royal Club kamer hebt kun je naar de Royal Lounge om iets te eten en te drinken) en daar kwamen we Judith, Chris, Loes en Jing tegen. Zij gaan vanavond weer terug naar Nederland en wilden nog even iets makkelijks bij de MacDonalds eten of we mee wilden. Omdat wij toch nog geen andere plannen hadden, zijn we meegegaan en wat vond Jingjing het leuk om met Loes en Jing te spelen. Je kunt wel merken dat hij kleine kinderen in het tehuis gewend was. Hij nam Jing mee de glijbaan op en zorgde dat ze weer veilig beneden kwam.

Eenmaal weer in het hotel aangekomen, moest er natuurlijk weer gebadderd en gedonderd worden. Na wat geren, gevlieg en af en toe een tik van Jingjing, veel hij uiteindelijk toch in slaap. Om 21:00 heeft Arno nog even de 2 adoptiegezinnen die vanavond naar huis gingen uitgezwaaid en was er weer een dag om in Beijing.