Wat er vooraf ging
Door: Arno en Irma
Blijf op de hoogte en volg Familie
22 Juni 2014 | Nederland, Loenen
Onze reis begint eigenlijk al eind november 2008. Nou jij reis, het was op dat moment meer een achtbaan waarin we zaten en niet wisten wanneer deze zou stoppen. Eind november van dat jaar werd onze zoon Rens nl. plotseling ernstig ziek en werd gevreesd voor zijn leven. Op 5 december kregen we de voorlopige diagnose: mitochondriële stofwisselingsziekte oftewel energiestofwisselingsziekte. Gelukkig bleek Rens een enorme knokker en het ging langzaam weer beter met hem. Na veel onderzoeken en bezoeken aan (metabole) kinderartsen en klinisch genetici werd de voorlopige diagnose een definitieve: Rens heeft een ongeneeslijke energiestofwisselingsziekten. En dat was een enorme klap, de grond zakte onder onze voeten vandaan. Daarbij kwam nog eens dat de kans op herhaling bij een volgende zwangerschap aanzienlijk was. Onze toekomst werd opeens compleet anders en onzekerder dan we gedacht hadden. Na één jaar kregen we alles weer een beetje op de rit en stabiliseerde Rens’ situatie. Maar ons gezin was niet compleet, er miste een broertje of zusje voor Rens. Na alles afgewogen te hebben besloten we begin januari 2010 onze “aanvraag ter verkrijging van toestemming tot opneming ter adoptie van een buitenlands kind” in te sturen. Onze lange reis kon beginnen.
Na een jaar wachten kregen we de uitnodiging voor het bijwonen van de voorlichtingsbijeenkomsten van de Stichting Adoptievoorzieningen. Dit betekende 6 verplichte bijeenkomsten in Hotel Blanc in Arnhem. De eerste bijeenkomst stond gepland voor 8 februari 2011 en de laatste was op 28 april 2011. Samen met 8 andere potentiele ouderparen hebben we deze cursus gevolgd. We stonden eerst een beetje sceptisch tegenover de bijeenkomsten, maar uiteindelijk waren ze leerzaam en opende onze ogen. Tijdens deze bijeenkomsten kwamen er 2 vragen boven: uit welk land willen we adopteren en welke Special Need (SN) is voor ons acceptabel. China was het eerste land waar Arno aan dacht en Irma had eigenlijk geen voorkeur. Tijdens deze periode hebben we ook nog aan Oost Europa gedacht, maar uiteindelijk bleven er maar 2 landen over: Colombia of China. Daarnaast moesten we ook nadenken over welke Special Need voor ons gezin nog te doen was. Met Special Need wordt bedoeld: lichamelijke of geestelijke beperking. Deze keuze vonden we echt heel bizar, eigenlijk maakte het ons niet uit. Maar nadat we hier samen over gesproken hadden, leek ons een geestelijke beperking niet echt wenselijk, gezien onze gezinssituatie.
Na de voorlichtingsbijeenkomsten volgden de gesprekken met de Raad voor de Kinderbescherming. Normaal gesproken zijn dit 3 gesprekken, één thuis en 2 bij de Raad. Bij ons werden dit er 5, de eerste in juni en de laatste in september. Het eerste gesprek bij ons thuis herinneren we ons nog goed. Rens vroeg ontzettend veel aandacht die middag en uiteindelijk zijn wij samen met de raadsonderzoeker buiten gaan zitten. Daarna volgde er een gesprek in Zutphen. Op zich positieve gesprekken, maar werd er wel kritisch gekeken of het hebben van een adoptiekind en een kind met een meervoudige beperking wel goed zou zijn. Wij waren er zelf 100% van overtuigd dat wij aan het konden, tenslotte voeden wij al een kind met een special need op. Gelukkig waren meerdere orthopedagogen en een neuropsycholoog het met ons eens. Na nog 2 gesprekken in Arnhem met de raadsonderzoeker en één met een gedragsdeskundige, kwam er gelukkig een positief advies. Tijdens het laatste gesprek mochten we ons rapport lezen en kon deze opgestuurd worden naar het Ministerie van Veiligheid en Justitie.
Op 30 september 2011 zijn we zelfs getrouwd omdat dit in veel adoptielanden een vereiste is. Deze dag wilden we niet zomaar voorbij laten gaan en hebben we met een select gezelschap gevierd bij de Woeste Hoeve.
Op 1 november 2011 werd ons gezinsrapport en beginseltoestemming naar de onze vergunninghouder, Wereldkinderen (WK) gestuurd. Na overleg met WK besloten we te kiezen voor Colombia, aangezien voor dat land alleen de eis om getrouwd te zijn gold. Het wachten kon nu beginnen.
Juni 2012 werden we gebeld door een medewerker van WK of we niet wilden switchen van Colombia naar China. De wachttijd voor Colombia was opgelopen tot 6 à 7 jaar. Dat waren we helemaal met hen eens en uiteindelijk zijn we dan toch weer teruggekomen bij China. De consequentie van deze switch was dat we nog tot 30 september 2013 moesten wachten omdat de autoriteiten in China eisten dat we 2 jaar getrouwd waren. Weer wachten dus.
Na meer dan een jaar wachten konden we ons dan eindelijk inschrijven voor China. Bij die inschrijving moesten we aangeven welke special needs voor ons bespreekbaar waren. Om hiervoor een goede keuze te maken hebben we de lijst doorgenomen met onze kinderarts. Zij kende tenslotte onze thuissituatie. Na dit gesprek hebben we met WK een aantal mailwisselingen gehad en zijn we half oktober op gesprek geweest om alles door te spreken. We werden naar huis gestuurd met de opdracht alle papieren bij elkaar te krijgen waar we ongeveer 6 tot 8 weken mee bezig zouden zijn. En dat klopte er gingen 8 weken voorbij en half december is het hele pakket naar WK gestuurd. WK heeft alles doorgestuurd naar China.
Het zou ongeveer 4 tot 6 maanden duren voordat we een voorstel zouden krijgen en daarna ongeveer 4 tot 6 maanden voordat we zouden afreizen. Wat bleek, 25 februari ’s middags werd Irma gebeld. We waren die nacht gematcht met een jongen van 5,5 met een misvormd handje. We hadden twee dagen de tijd om te reageren. Die middag gelijk contact opgenomen met de kinderarts om mee te kijken naar het dossier. De volgende dag ook nog naar de huisarts geweest om ook even mee te kijken. Die middag werden we gebeld door de klinisch geneticus met de vraag of ze een foto van het gezicht kon krijgen maar die hadden we niet. Uiteindelijk heeft WK deze foto buiten ons om naar de klinisch geneticus gestuurd en zij belden ons de volgende dag om te zeggen dat ze geen syndroom kon zien. Die middag hebben we de knoop doorgehakt en we hebben volmondig ja gezegd. Toen was het wachten op het akkoord van justitie. Maar helaas …. In ons rapport stond een kindje tot 5 jaar en ons voorstel was 5,5 jaar, dus weer een telefonisch gesprek met de raad. Maar dat was geen probleem en ze schreven een positief advies. Twee weken na ons ja tegen het voorstel kregen we een mail die begon met hier is hij dan……. We hebben de mail met ons drieën geopend, wat was het spannend. Maar we waren gelijk verliefd. Wat een mooi mannetje, genaamd Ao Jing Shu geboren op 5 augustus 2008.
Nu kwam de vraag wanneer kunnen we dan afreizen. Nou we moesten denken aan augustus/september, onze LOA ( Letter Of Approval) zou nog niet zo snel komen. Wat schetst onze verbazing, twee weken worden we gebeld, onze LOA is binnen en we zullen eind juni vertrekken om Ao Jing op te halen. We zijn helemaal gelukkig.
21 mei hebben we een afreisbijeenkomst gehad samen met nog 3 stellen. Twee stellen zijn een week voor ons gegaan en wij gaan samen naar China met nog een ander stel die hun zoon ophalen van 4,5 jaar oud.
En nu…..nu is bijna het zover. We zijn aan het aftellen. Nog een paar dagen en we vertrekken voor 3 weken naar China. Rens zal thuisblijven bij opa en oma. Dit zal zwaar worden, maar weten ook dat daarna ons gezin compleet is.
Jullie kunnen ons blijven volgen op deze site.
Na een jaar wachten kregen we de uitnodiging voor het bijwonen van de voorlichtingsbijeenkomsten van de Stichting Adoptievoorzieningen. Dit betekende 6 verplichte bijeenkomsten in Hotel Blanc in Arnhem. De eerste bijeenkomst stond gepland voor 8 februari 2011 en de laatste was op 28 april 2011. Samen met 8 andere potentiele ouderparen hebben we deze cursus gevolgd. We stonden eerst een beetje sceptisch tegenover de bijeenkomsten, maar uiteindelijk waren ze leerzaam en opende onze ogen. Tijdens deze bijeenkomsten kwamen er 2 vragen boven: uit welk land willen we adopteren en welke Special Need (SN) is voor ons acceptabel. China was het eerste land waar Arno aan dacht en Irma had eigenlijk geen voorkeur. Tijdens deze periode hebben we ook nog aan Oost Europa gedacht, maar uiteindelijk bleven er maar 2 landen over: Colombia of China. Daarnaast moesten we ook nadenken over welke Special Need voor ons gezin nog te doen was. Met Special Need wordt bedoeld: lichamelijke of geestelijke beperking. Deze keuze vonden we echt heel bizar, eigenlijk maakte het ons niet uit. Maar nadat we hier samen over gesproken hadden, leek ons een geestelijke beperking niet echt wenselijk, gezien onze gezinssituatie.
Na de voorlichtingsbijeenkomsten volgden de gesprekken met de Raad voor de Kinderbescherming. Normaal gesproken zijn dit 3 gesprekken, één thuis en 2 bij de Raad. Bij ons werden dit er 5, de eerste in juni en de laatste in september. Het eerste gesprek bij ons thuis herinneren we ons nog goed. Rens vroeg ontzettend veel aandacht die middag en uiteindelijk zijn wij samen met de raadsonderzoeker buiten gaan zitten. Daarna volgde er een gesprek in Zutphen. Op zich positieve gesprekken, maar werd er wel kritisch gekeken of het hebben van een adoptiekind en een kind met een meervoudige beperking wel goed zou zijn. Wij waren er zelf 100% van overtuigd dat wij aan het konden, tenslotte voeden wij al een kind met een special need op. Gelukkig waren meerdere orthopedagogen en een neuropsycholoog het met ons eens. Na nog 2 gesprekken in Arnhem met de raadsonderzoeker en één met een gedragsdeskundige, kwam er gelukkig een positief advies. Tijdens het laatste gesprek mochten we ons rapport lezen en kon deze opgestuurd worden naar het Ministerie van Veiligheid en Justitie.
Op 30 september 2011 zijn we zelfs getrouwd omdat dit in veel adoptielanden een vereiste is. Deze dag wilden we niet zomaar voorbij laten gaan en hebben we met een select gezelschap gevierd bij de Woeste Hoeve.
Op 1 november 2011 werd ons gezinsrapport en beginseltoestemming naar de onze vergunninghouder, Wereldkinderen (WK) gestuurd. Na overleg met WK besloten we te kiezen voor Colombia, aangezien voor dat land alleen de eis om getrouwd te zijn gold. Het wachten kon nu beginnen.
Juni 2012 werden we gebeld door een medewerker van WK of we niet wilden switchen van Colombia naar China. De wachttijd voor Colombia was opgelopen tot 6 à 7 jaar. Dat waren we helemaal met hen eens en uiteindelijk zijn we dan toch weer teruggekomen bij China. De consequentie van deze switch was dat we nog tot 30 september 2013 moesten wachten omdat de autoriteiten in China eisten dat we 2 jaar getrouwd waren. Weer wachten dus.
Na meer dan een jaar wachten konden we ons dan eindelijk inschrijven voor China. Bij die inschrijving moesten we aangeven welke special needs voor ons bespreekbaar waren. Om hiervoor een goede keuze te maken hebben we de lijst doorgenomen met onze kinderarts. Zij kende tenslotte onze thuissituatie. Na dit gesprek hebben we met WK een aantal mailwisselingen gehad en zijn we half oktober op gesprek geweest om alles door te spreken. We werden naar huis gestuurd met de opdracht alle papieren bij elkaar te krijgen waar we ongeveer 6 tot 8 weken mee bezig zouden zijn. En dat klopte er gingen 8 weken voorbij en half december is het hele pakket naar WK gestuurd. WK heeft alles doorgestuurd naar China.
Het zou ongeveer 4 tot 6 maanden duren voordat we een voorstel zouden krijgen en daarna ongeveer 4 tot 6 maanden voordat we zouden afreizen. Wat bleek, 25 februari ’s middags werd Irma gebeld. We waren die nacht gematcht met een jongen van 5,5 met een misvormd handje. We hadden twee dagen de tijd om te reageren. Die middag gelijk contact opgenomen met de kinderarts om mee te kijken naar het dossier. De volgende dag ook nog naar de huisarts geweest om ook even mee te kijken. Die middag werden we gebeld door de klinisch geneticus met de vraag of ze een foto van het gezicht kon krijgen maar die hadden we niet. Uiteindelijk heeft WK deze foto buiten ons om naar de klinisch geneticus gestuurd en zij belden ons de volgende dag om te zeggen dat ze geen syndroom kon zien. Die middag hebben we de knoop doorgehakt en we hebben volmondig ja gezegd. Toen was het wachten op het akkoord van justitie. Maar helaas …. In ons rapport stond een kindje tot 5 jaar en ons voorstel was 5,5 jaar, dus weer een telefonisch gesprek met de raad. Maar dat was geen probleem en ze schreven een positief advies. Twee weken na ons ja tegen het voorstel kregen we een mail die begon met hier is hij dan……. We hebben de mail met ons drieën geopend, wat was het spannend. Maar we waren gelijk verliefd. Wat een mooi mannetje, genaamd Ao Jing Shu geboren op 5 augustus 2008.
Nu kwam de vraag wanneer kunnen we dan afreizen. Nou we moesten denken aan augustus/september, onze LOA ( Letter Of Approval) zou nog niet zo snel komen. Wat schetst onze verbazing, twee weken worden we gebeld, onze LOA is binnen en we zullen eind juni vertrekken om Ao Jing op te halen. We zijn helemaal gelukkig.
21 mei hebben we een afreisbijeenkomst gehad samen met nog 3 stellen. Twee stellen zijn een week voor ons gegaan en wij gaan samen naar China met nog een ander stel die hun zoon ophalen van 4,5 jaar oud.
En nu…..nu is bijna het zover. We zijn aan het aftellen. Nog een paar dagen en we vertrekken voor 3 weken naar China. Rens zal thuisblijven bij opa en oma. Dit zal zwaar worden, maar weten ook dat daarna ons gezin compleet is.
Jullie kunnen ons blijven volgen op deze site.
-
22 Juni 2014 - 23:16
Harvy, Joyce, Milou & Biënne:
We wensen jullie een hele mooie bijzondere reis toe en bovenal een hele warme liefdevolle kennismaking met jullie lieve schat Ao Jing. Hele dikke knuffel en tot snel XXX -
22 Juni 2014 - 23:18
Gerda Harmsen:
Wat een boeiende verslaglegging van de afgelopen, spannende jaren. Heel veel geluk en plezier op jullie reis naar China, naar jullie zoon. Alle goeds gewenst. -
23 Juni 2014 - 07:15
Bianca Mulder:
Heel veel geluk voor jullie in de toekomst! Geniet van de eerste echte kennismaking met Ao Ling! Goede reis! Liefs Bianca. -
23 Juni 2014 - 08:21
Zorgboerderij Het Karwei:
Wat een prachtig verslag! Wij wensen jullie een goede reis toe en heel veel geluk met jullie bijzondere gezin in de toekomst . -
23 Juni 2014 - 10:12
Betty Weijn:
heel goed/mooi weergegeven dat de weg naar adoptie een lange weg is. wens jullie een hele goede reis een fijne tijd in china, maar belangrijker een mooiie thuis samen met bij zijn broertje Rens.veel geluk samen
-
23 Juni 2014 - 13:28
Marc, Mechy, Iris Yente:
Wat een spannende, mooie en emotionele reis gaan jullie krijgen. Eindelijk mogen jullie Ao Jing in jullie armen sluiten. Zo bijzonder en prachtig! Nu zijn we straks samen een bijzonder gezin, adoptie en mito ;)
Goede reis! Wij volgen jullie. -
23 Juni 2014 - 14:45
Michel En Mirjam:
Wat een super mooi verslag. Wat spannend dat het eindelijk gaat gebeuren. We wensen jullie een goede reis en heel veel geluk samen met zijn viertjes. -
23 Juni 2014 - 16:03
Jan Habraken:
Wat een mooie redenering met jullie verslag dat zeker zenuwslopend moet zijn geweest, gezien de jaren dat jullie uitbesteed hebben om rond te krijgen door cursus te volgen, keuzemaking welk land(ondanks switching) en geestelijk of lichamelijk beperking, etc. RESPECT..!!! Ik wens jullie ontzettend heel veel succes toe met jullie nieuw familielid Ao Jing Shu, die jullie ongetwijfeld in jullie armen samen sluiten. Samen lief en leed delen, liefdevol verzorging binnen jullie gezin. Ook wens ik jullie veel succes toe in jullie reis naar China!!! Gr. Jan Habraken uit Riethoven. -
23 Juni 2014 - 20:49
Angelique:
We wensen jullie een fijne reis en een hele mooie ontmoeting met jullie zoon toe.
Eindelijk kunnen jullie je 2e kindje in de armen sluiten. XXX -
23 Juni 2014 - 21:23
Jan, Marian, Niek, Savanna En Stef:
Lieve Rens, Arno en Irma,
Spannend! en reuze fijn dat het nu zover is. Een goede reis gewenst, een geweldige tijd samen met Ao Jing in China en over drie weekjes met jullie hele gezin. Heel veel geluk, gezondheid en liefde gewenst. -
23 Juni 2014 - 22:36
Monique Hofman:
Dag Irma en Arno, ik wens jullie een hele goede en onvergetelijke reis! Kom veilig thuis met jullie nieuwe zoon en broertje en heb een hele goeie start met zijn 4 tjes. -
24 Juni 2014 - 21:32
Alexander (collega Bert):
Indrukwekkend verhaal! En wat heerlijk dat Ao Jing Shu jullie gezin gaat versterken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
